W sobotę, 2 czerwca w budynku szkoły, w którym znajduje się pracownia gastronomiczna odbyły się Etnowarsztaty, czyli zajęcia dla młodzieży z naszej szkoły przybliżające trochę kulturę i zwyczaje z zupełnie innych stron Świata, głównie Afryki i Azji.

Zajęcia poprowadzili Ania i Robert Maciąg, wraz z córką Polą. Są to niesamowicie otwarci i doświadczeni ludzie (no, może Poli brakuje jeszcze trochę doświadczenia…). Pani Ania i Pan Robert pochodzą z województwa dolnośląskiego, ale poznali się… w Londynie, gdzie oboje wyjechali do pracy. Jakiś czas później wyruszyli na pierwszą wspólną wyprawę po Azji. Wyprawa trwała ponad 15 miesięcy, a środkiem lokomocji w niej były… rowery.

Już wcześniej Pan Robert przejechał ROWEREM PRZEZ CHINY, WIETNAM I KAMBODŻĘ. Tak, też brzmi tytuł pierwszej, napisanej i wydanej przez niego książki podróżniczej. Ciekawą rzeczą jest również odbyta przez Roberta Maciąga samotna wyprawa skuterem wzdłuż rzeki Ganges (sprawdźcie na mapie, gdzie się ona znajduje, i jak długą trasę musiał pokonać). Podczas swojej podróży, gdzie tylko mógł puszczał z projektora filmy z serii „Bolek i Lolek”. Z tej podróży powstała również bardzo ciekawa książka pt. „Tuk Tuk Cinema”. Poza tym „Robb” jest laureatem 2 nagród Traveler przyznawanych przez redakcję miesięcznika NATIONAL GEOGRAPHIC.

Pani Ania, wpadła któregoś dnia na pomysł, aby dzielić się swoją wiedzą, doświadczeniem i tym wszystkim czego nauczyły ją dalekie podróże poprzez organizowanie warsztatów dla dzieci, na których nie tylko będą mogły zobaczyć zdjęcia i filmy z dalekich stron Świata, ale również popróbować: pisać znaki chińskie, przygotowywać maski afrykańskich czarowników, zagrać w gry, w które grają dzieci w innych krajach, przygotowywać potrawy z kuchni innych kultur, itp.

Uczestnicy warsztatów w naszej szkole obejrzeli prezentację z wypraw Państwa Maciąg, w której pojawiły się i zdjęcia i filmy, przygotowali własnoręcznie maski afrykańskiego czarownika, wg własnych projektów, same narysowały plansze do gier, na których następnie poprowadziły „bitwy” między sobą, ale także nauczyły się pisać nazwę Bukówiec Górny… w języku berberskim. Po zdjęciach, możemy wnioskować, że chyba się podobało.

Warsztaty odbyły się dzięki wsparciu kilku przedsiębiorców z naszej wsi, którzy wsparli tą inicjatywę finansowo, i chcą pozostać anonimowi.